در ایران درب احزاب به روی عامه مردم بسته است و فقط مؤسسین تا ابد عضو این دسته از احزاب هستند و تا زمان رحلت همه ی اعضاء ، عضو جدید حق ورود و اظهار نظر ندارد. بسیاری از مؤسسین احزاب اصلا سواد حقوقی و قانونی ندارند و فقط لفظ حزب را یدک می کشند.